TINE HOLLANDERS

Tine Hollanders werd al van kindsbeen af zwaar gepest in de lagere in de lagere schooltijd , waar ze al vrij snel in contact kwam met de hardheid van kinderen. Tine was van jongsaf aan eerder struis. Het overgewicht erfde ergens ook van de moeder van haar vader.

U voelt de bui waarschijnlijk ook wel hangen, Tine werd onvoorbiddelijk uitgesloten van verjaardagsfeestjes en het was ontzettend moeilijk voor haar om in de lagere school om vriendjes te maken (zegt ze met de krop in de keel).

Reeds van heel jong wist Tine wat het was om gekwetst te worden (nu slik ik) en het was pas in de laatste drie jaar van haar middelbaar dat er een kentering komt in die verschrikkelijke lijdensweg. De eerste vriendinnen werden gemaakt en ineens was er ook communicatie met anderen.

Eindelijk kon ze uit die cocon van de eenzaamheid kruipen ( ik voel het verdriet een beetje opborrelen).

Komt nog eens bij dat Tine een heel gevoelig iemand is.

De verandering van school (waar ze vies bekeken werd naar een andere school waar ze er ineens wel bijhoorde, was een wereld van verschil voor haar en eindelijk was ze in het derde middelbaar af van scheldgedrag en onderdrukking van pestkoppen.

Deze feiten zorgden er ook voor dat Tine een enorme emo-eter geworden was met alle gevolgen vandoen.

Maar dat derde middelbaar was een eerste kantelpunt. Eindelijk kon ze kiezen voor een eigen studiekeuze en die ging uit naar haartooi in het beroepsonderwijs. Het was altijd al haar droom geweest om kapster te worden. Ze laat Plotsklaps toont ze de tatoo's op haar onderarmen zien. Op één arm staat een mooie haardroger, op de andere arm, kam & schaar ( om maar aan te geven hoe sterk de passie wel was. Met de traantjes in de ogen vertelt ze me dat ze pas op late leeftijd door de mensen van Kreatos in Schoten, werd uitgenodigd op een verjaardagsfeest ( zelf krijg ik het ook wel moeilijk bij wat ze daar zei). Ze stond zelf paf bij deze feiten. Echt of waar, schreeuwde ze uit, mag IK naar een verjaardagsfeestje komen?

Toch komt ze ook hier weer in die confrontatie van het overgewicht. Het zorgde er voor dat ze astma kreeg en uiteindelijk moest ze met haar passie als kapster stoppen.

Als ik haar vraag hoe het komt dat ze met dat overgewicht bleef sukkelen, doet ze een diepe zucht en zei, ja dat ligt aan het feit dat ik toen geen volharding had.

Nadat ze haar passie had moeten stopzetten, ging ze het gevecht aan en begon te werken aan het project ' gewichtsverlies.

Het begon met een soepdieet en het programma van Weight Watchers.

Elke keer opnieuw begon ze eraan, maar ze hield nooit vol en verloor de strijd.

Haar vader en moeder waren intussen gescheiden en ook dat zorgde voor een emotionele aanslag, wat Tine enkel maar meer deed eten.

Haar moeder had na enkele jaren een nieuwe man en ze kreeg er een stiefvader bij. Na zestien jaar stopte ook deze relatie.

De familie verhuisde toen van Edegem aar schoten.

Kortom er was nooit een houvast, noch structuur waar ze in kon aarden.

Ook hier kreeg Tine een zoveelste tegenslag te verwerken, doordat haar stiefvader haar in het gezicht sloeg.

Haar idee over mannen was al zo fragiel en nu kwam dat er nog bovenop. Redenen genoeg dus om weer emotioneel te gaan eten.

Op dat moment moest ze toch gaan opletten omdat de dokter aan de bel ging hangen en zei dat ze een risico vormde voor hart een vaatziekten.

Ook Tine was op zoek gegaan naar een man, ook zij was klaar voor een avontuur. Toen ze uiteindelijk iemand had gevonden, werd ze voor een zoveelste keer teleurgesteld, want zeven maanden na de mooie start, stopte het verhaal al omdat hij Tine had laten staan voor een slanker iemand.

Duidelijker kon hij het niet maken!.

Het feit dat een man niet van een struise vrouw kan houden, maakte haar verschrikkelijk onzeker.

Door zoveel tegenslag was ze één van de meest zelfzekere vrouwen geworden.

Hier ontstaat een tweede kantelpunt. Het was genoeg voor haar!

In 2010 ondergaat ze een operatie en laat een maagring steken..

Door deze ingreep slankt ze 30 kilogram af, maar gelukkig is ze er nog niet echt mee.

Want, wat gaan ze zeggen en hoor ik er nog bij? Het oude patroon vanuit de lagere school kwam terug boven. Ze vroeg zich af of ze wel goed genoeg was, wat als ik er nog steeds niet bij hoor?

Tussen 2010 en 2016 leefde ze met een maagring.

Eten ging eigenlijk niet meer zo goed en dat resulteerde dikwijls in overmatig braken.

Op dat moment was het tijd voor een gastroscopie en er werd vastgesteld dat het tijd was om de maagring te verwijderen.

Op dat moment moest ze het ineens terug zelf doen.

Op een jaar tijd schoot haar gewicht weer naar boven , toen ze de kaap van 126 kilogram bereikte, begon ze haar hier toch wel erg over te schamen.

Ze wou dit alles vergeten en achter haar laten.

In 2017 neemt ze een drastische beslissing en gaat voor een maag verkleining ( ik zie de pijn in haar blik).

Alles komt wel terug in orde opperde de dokter, maar het was op dat moment toch wel nodig om psychologische bijstand te zoeken.

Ze had er immers voor een zoveelste keer voor gezorgd dat ze haar gezondheid in gevaar had gebracht en dat maakte dat ze verschrikkelijk diep zat. Ze voelde zich immers mislukt omdat ze het zelf niet had aangekund en dat maakte van haar in haar denken een zwakkeling.

Het doel van dan af aan werd hoe kan ik gelukkig zijn? Ook de psychologe vond dit een goede insteek en zo kreeg ze op 2-11-2017 de toelating om onder het mes te gaan.

De ingreep heeft plaats in het KINA te Brasschaat.

Een paar dagen na e operatie kwam het grote omslagpunt.

Alles deed nog wel altijd verschrikkelijk veel pijn , maar ze kreeg fantastische hulp van haar omgeving ( vooral van broer, moeder en vader) en een aantal goede vrienden.

Wanneer ze al haar moed had bijeen geschraapt ging ze werken in een discotheek, waar ze enorme aanmoedigingen kreeg van haar baas en daardoor kreeg ze terug wat meer zelfvertrouwen en dat begon haar te tekenen.

Zinnen als: "Tine, je ziet er goed uit en Tine, chapeau voor wat je gedaan hebt", hoorde ze meer en meer en dat gaf haar een boost. Het afslanken, de positieve input vanuit de omgeving, het nieuwe werk en de immer positieve aanmoedigingen, waren legio. Het maakte van Tine een ander, gelukkiger iemand.

Maar toen kwam corona.

Ze was heel veel alleen. De meeste van haar vrienden samen met iemand. Haar moeder kwam haar af en toe halen, maar het emo - eten was terug begonnen en ze was weerom erg bijgekomen. In die tijd bestond haar voeding dikwijls uit verse produkten van hello Frech. P. Ze geraakte in die lockdown technisch werkloos en het Hello Fresh gegeven werd haar te duur.

In 2020 ontdekte ze Herbalife.

In eerste instantie was ze weer twintig kilogram bijgekomen, maar door het 21 dagen programma en de continue begeleiding, alsook dagelijkse fitness kon ze er weer vijftig kilo afdoen. Het overtollige vet kon ze nog wegwerken door aan yoga en reiki te doen. Ook van mij een dikke mentale en fysieke proficiat Tine

De gevoelspersoon Tine van 35 nu heeft geen nood meer aan een psycholoog ziet er ogenschijnlijk gelukkig uit en geniet nu, dankzij haar noeste arbeid meer en meer met heel veel plezier terug van het leven.

Dit is een heel duidelijk voorbeeld van groei na verlies. Tine is altijd een vechter geweest, en heeft ontzettend veel te verduren gekregen. Ze was op het einde van haar getuigenis heel geëmotioneerd omdat iemand de tijd nam om naar haar te luisteren en dat ze in de aandacht werd gebracht.

Graag gedaan Tine, want in mijn ogen ben je een "she good fighter'